Inleiding bij publicaties

Het effectief omgaan met inclusiviteit, migratie, participatiebeleid en alles wat daarmee samenhangt is, paradoxaal genoeg, zowel moeilijk als makkelijk tegelijk. Denk daarbij aan de opgave om door vier lijnen negen puntjes in drie rijen van drie met elkaar te verbinden zonder de pen op te tillen. Het lijkt voor de een moeilijk en voor de ander zelfs onmogelijk te zijn, als men de oplossing zoekt binnen het gangbare en het gebruikelijke.

Ook daar waar het om mensen gaat en niet om de puntjes, zoeken mensen meestal de oplossing binnen het bekende, gebruikelijke en beperkte gebied. Dit conform de eerste bewegingswet van Newton: alles, voorwerpen én mensen, volhardt in dezelfde toestand. Bekend en veilig. Totdat er een kracht op inwerkt. Er is in het onderhavige vraagstuk een tweede complicerende factor: de immense kloof tussen de westerse, ontvangende samenlevingen en de meestal niet-westerse waarden van migranten. Veel groter en dieper dan men kan zien en wil aanvaarden.

En net als bij de puntjesopgave: met de juiste aanpak, benadering en kennis blijkt het opeens kinderlijk eenvoudig te zijn. Dat is ook wat de bedoeling is van de Griekse uitdrukking: “De waarheid kenmerkt zich door eenvoud”.

Ziehier de lijn, de rode draad in de Pinto-boeken. Hierbij heeft Pinto uiteraard ook dankbaar gebruik gemaakt van de ervaringsdeskundigheid van zijn eigen twee persoonlijke migraties: van Marokko naar Israël en van daar naar Nederland.